Hava oldukça sıcak ve çok nemli,sıcak bunaltıyor.Deniz de olmak çok hoş da dışarıda dolaşmak imkansız.
Bir ara düşündüm denizin içine sandalye atıp otursam mı ? diye ama ya oruç ne olacak...
Belki sıcaktan bunalmış bir yarım hoca bulup sorsaydım. Bozmaz diye fetva alırdım da ...benim hülle yapmaya,yaptırmaya tahammülüm yok...
Her "Ramazan" geldiğinde havalar oruç tutanları rahatlatacak şekilde şartlarını değiştirirdi.Şimdi sanki öç alır gibi daha da karamsar bir tablo ortaya çıktı.
Acaba dine sarılıp dinsiz den daha kötü davranışlar sergileyen fırsatçı kişileri ayırmak için sık eleyerek,sahte göstermelik oruç tutanları,Hakkı hukuku hiçe sayarak dindar görünenleri ortaya mı çıkarmak istiyor bilemiyorum.
Bildiğim bir şey var...şile gündüz nem sebebiyle biraz zorlayıcı, ancak bu bana nispeten serin geceyi hatırlattı. Yalnız ,karanlık,tek başına, derin bir sessizlik,sakinlik,nefsinle baş başa kaldığın an,İleriye doğru bakınca ne düşünüyorsan onu görebileceğin,Yaptıklarının,yaşadıklarının nelere mal olduğunu,eğer sonum bu ise ne önemi var diyeceğin gece karanlığını,savura kadar oturan,sabah gideceği memuriyetine öğlede giderek,sahte dindarların tüyü bitmemiş yetim hakkı ile nasıl dini bağdaştırabildiklerini düşünebiliyorsun,mahşeri karanlığın neden yıllar önce söylendiğini anlıyorsun.. "Demek ki mahşer karanlık"Bu gecenin kerameti olmalı.... bana ilham veren;Ve karar verdim.Tüm yaşadıklarımı tek tek,satır satır yazacağım.Sonun da hiç bir şeyin değerinin olmadığını sonunda yazacağımı bu günden bile bile...Hiç dostum kalmayacağını,zaten olmadığını,ya da kaç tanesinin gerçek olduğunu bile bile....Hiç olmazsa mahşerde rahat ederim geçmişte de sahte beraberlikler olduğu halde yalnız olunduğunu bilerek, hatırlayarak rahat ederim.Hatta bazılarının kabrim başında timsah göz yaşlarını görür,güler geçerim.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder